APO EMAIL

ΕΚΘΕΣΗ ΜΑΘΗΤΗ ΣΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ...

Το παράδοξο της εποχής μας μέσα στην ιστορία είναι ότι έχουμε
ψηλότερα κτήρια, αλλά κοντύτερο ψυχισμό.
Φαρδύτερες λεωφόρους, αλλά στενότερες οπτικές γωνίες.
Σπαταλούμε περισσότερο, αλλά έχουμε λιγότερα.
Αγοράζουμε περισσότερα, αλλά απολαμβάνουμε λιγότερο.

Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες.
Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο.
Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερη αντίληψη.
Περισσότερη γνώση, αλλά λιγότερη κρίση.
Περισσότερους ειδήμονες, αλλά λιγότερες λύσεις.
Περισσότερα φάρμακα, αλλά λιγότερο καλή φυσική κατάσταση.

Έχουμε πολλαπλασιάσει τα αποκτήματά μας, αλλά έχουμε μειώσει τις αξίες μας.

Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπανιότατα και μισούμε συχνότατα.

Έχουμε μάθει πώς να 'κερδίζουμε το ψωμί μας', αλλά όχι πώς να κερδίζουμε τη ζωή.
Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.

Ταξιδεύουμε στο φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε τον δρόμο, ώστε να συναντήσουμε ένα νέο γείτονα.

Κατακτήσαμε το κενό του διαστήματος, αλλά όχι το εσωτερικό μας κενό.
Καθαρίσαμε τον αέρα, αλλά βρωμίσαμε την ψυχή μας.
Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι την εμπάθεια και την προκατάληψή μας.

Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερη ηθική.
Γίναμε πολλοί σε ποσότητα, αλλά λίγοι σε ποιότητα.

Αυτή είναι η εποχή των ψηλών ανθρώπων, αλλά των μικρών χαρακτήρων.
Του γρήγορου κέρδους, αλλά των ρηχών σχέσεων.

Αυτή είναι η εποχή του κόσμου της ειρήνης, αλλά των εσωτερικών συγκρούσεων.
Περισσότερης άνεσης, αλλά λιγότερης διασκέδασης.
Περισσότερων ειδών διατροφής, αλλά λιγότερης θρεπτικότητας.

Αυτή είναι η εποχή των δύο εισοδημάτων (και των δύο συζύγων), αλλά περισσότερων διαζυγίων.
Των εντυπωσιακότερων κατοικιών, αλλά διαλυμένων σπιτιών.

Είναι η εποχή που υπάρχουν πολλά στις βιτρίνες και λιγότερα αποθέματα.

ΑΝΕΚΔΟΤΟ !

Κόντρα Υπερδυνάμεων

Ο πρόεδρος Πούτιν καλεί τον Τζώρτζ Μπούς στη γραμμήη εκτάκτου ανάγκης: «Πρόεδρε, έχουμε τεράστιο πρόβλημα. Το μεγαλύτερο εργοστάσιο προφυλακτικών της Μόσχας, ανατινάχτηκε, χρειαζόμαστε άμεση βοήθεια» - Μπους: «Μα και βέβαια Βλαντιμίρ. Οι ΗΠΑ είναι πανέτοιμες. Πες μας τι χρειάζεσαι;» - «Μπορείτε να μας στείλετε επιγόντως 1 εκατομ.προφυλακτικά μέχρι να βολευτούμε;» - Μπους: «Πες πως έγινες κιόλας!» - Πούτιν: «Ά και κάτι άλλο Τζώρτζ. Τα προφυλακτικά να είναι κόκκινα με μήκος 35 εκ. και πάχος 6 εκ.» - Μπους: «Όλα Οκ, σύντροφε! Πες πως φτάσανε κιόλας». Σε λίγος ο Μπους καλεί τον διευθυντή του μεγαλύτερου εργοστασίου προφυλακτικών της Αμερικής: «Άκου, στείλε αμέσως στους Ρώσους 1 εκατ κόκκινα προφυλακτικά, μήκους 35 εκ. και πάχους 6 εκ.» - «Έγινε κύριες πρόεδρε» - «Α! και κάτι ακόμα. Πάνω στη συσκευασία να γράφει: «MADE IN USA - SMALL SIZE»

ANEΚΔΟΤΟ!!!!!!

Το άγαλμα

Η σύζυγος κι ο εραστής βγάζουνε τα μάτια τους στο κρεβάτι, όταν ξαφνικά παρκάρει απ'έξω το αυτοκίνητο του συζύγου. Αμέσως πετάγεται επάνω ο τύπος για να το βάλει στα πόδια - «Μη! Πήγαινε και στάσου στη γωνία ακίνητος γιατί θα μας καταλάβει! Του λέει εκείνη - «Μα θα με δεί!» της λέει αυτός - «Κάτσε ακίνητος στη γωνία και μην κουνιέσαι» του επαναλαμβάνει εκείνη. Πάει στο μπάνιο και γυρίζει με ταλκ και baby oil.Τον πασαλείβει και τα τον ασπρίζει με το ταλκ και του λέει: «Μόλις μπει, κάτσε ακίνητος και κάνε το άγαλμα, το καλό που σου θέλω!» Έτσι και έγινε. Μπαίνει ο άντρας, «τι είναι αυτό;» την ρωτάει - «Ά τίποτα, είχα πάει στους Παπαδοπουλέους τις προάλλες επίσκεψη και είχαν ένα τέτοιο άγαλμα και το ζήλεψα. Δεν σε πηράζει που πήρα κι εγώ;» - «Α μπα, τι να με πειράζει;» της απαντάει εκείνος. Έτσι πέρασε ήσυχα το βράδυ και κατόπιν έπεσαν οι δυό του για ύπνο. Κατά τις 3 το πρωί, ο σύζυγος σηκώνεται, πάει σο ψυγείο, φτιάχνει ένα σάντουιτς, παίρνει και μια μπύρα και πάει στο άγαλμα: «Έλα φάε κάτι, θα πεθάνεις της πείνας.» Έντρομος ο εραστής κοκκάλωσε απ'το φόβο του - «Έλα, πάρε πουυ σου λέω! Εγώ 3 μέρες έκανα το άγαλμα στους Παπαδοπουλέους και ούτε ένα ποτήρι νερό δε μου δώσανε!»

! ! !

11 άνθρωποι κρατούνταν από το ίδιο σκοινί που κρεμόταν από ένα ελικόπτερο, δέκα ήταν άντρες και μία γυναίκα.
Το σκοινί δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει και τους έντεκα, για αυτό και αποφάσισαν ότι ένας άνθρωπος θα έπρεπε να πέσει. Διαφορετικά θα έπεφταν όλοι. Δεν κατάφερναν να διαλέξουν τον άνθρωπο, αλλά ξαφνικά η γυναίκα, με δυνατή φωνή, ανακοίνωσε ότι προσφερόταν από μόνη της να πέσει. Στο κάτω κάτω, είπε, ήταν συνηθισμένη να θυσιάζει τα συμφερόντά της, μιας και:
1. Σαν μητέρα, πάντα έδινε προτεραιότητα στα παιδιά
2. Σαν σύζυγος, παραμέριζε τα συμφέροντά της για αυτά του συζύγου της
3. Σαν κόρη, υποτασσόταν στον πατέρα της
4. Σαν επαγγελματίας, άφηνε τα αφεντικά της να παίρνουν τη δόξα για τις δικές της επιτυχίες
5. Σαν γυναίκα, κοιτάζοντας ψηλά στο άπειρο και βάζοντας το χέρι στην καρδιά, η αποστολή της ζωής της ήταν να θυσιάζεται για τους άλλους, χωρίς να περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα!

Συγκινημένοι οι άντρες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα...

Ασύμμετρη...δημοπράτηση!

Όλες αυτές τις ημέρες ακούμε απίστευτα σενάρια για το ποιός μπορεί να
έκαψε την Πελοπόνησσο. Οικοπεδοφάγοι, τρελοί, γριές με αλτσχάιμερ,
αναρχικοί των Εξαρχείων, ξένοι πράκτορες έχουν μπλέξει σε ένα χορό του
παραλόγου που σέρνει η κυβέρνηση και οι απανταχού συνωμοσιολόγοι.
Μήπως τελικά η απάντηση είναι πιο απλή;
Ίσως να αρκεί να δεί κάποιος το χάρτη της δημοπράτησης της Ιωνίας
Οδου,του καινούργιου, δηλαδή,αυτοκινητοδρόμου της βορειοδυτικής
Πελοπονήσσου. Γνωρίζετε απο που περνάει; Γαστούνη,
Αμαλιάδα, Πύργος, Αρχαία Ολυμπία, Ανεμοχώριο,Σαμικό, Ζαχάρω, Φιγαλεία,
Κυπαρισσία, Δώριο, Τσακώνα, Μεγαλόπολη, Κρέσταινα κ.τ.λ. Έργο δύσκολο
και με μεγάλο κόστος καθώς μόνο τα χρήματα για την απαλλοτρίωση της,
ιδιαιτέρως εύφορης, γής ένθεν και ένθεν του δρόμου εκτίναζαν το
προυπολογισμό του στα ύψη. Από την αλλή,οι βέβαιες αντιδράσεις των
οικολόγων για καταστροφή του περιβάλλοντος θα έφερνε σημαντικές
καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση του.
Όλα αυτα πρίν γιατί τώρα, ως εκ θαύματος η γή έγινε φθηνότερη και οι
αντιδράσεις άλλαξαν προσανατολισμό. Το έργο της κατασκευής του δρόμου
έγινε ευκολότερο.
Αν το προχωρήσει κανείς λίγο παρακάτω θα δει οτι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ - ΤΕΒ Α.Ε. και η ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, που συνέτρεξαν να προσφέρουν
την ανθρωπιστική τους βοήθεια στους πληγέντες με την κατασκευή
ολόκληρων οικισμών, είναι οι δυο μεγαλύτεροι ανάδοχοι της Ιωνίας οδού.
Ουσιαστικά, δηλαδή και εξασφάλισαν την συμπάθεια των κατοίκων και θα
τους μείνουν και αρκετά "ψιλά" στη τσέπη απο την σημαντική μείωση του
κόστους του αυτοκινητοδρόμου.
Και βέβαια, εαν αυτη τη στιγμή έχετε ήδη ανοίξει τον χάρτη
δημοπράτησης, ρίξτε και μια ματιά στον παράδρομο στα βόρεια της
πελοπονήσσου που, βάση σύμβασης, είναι υποχρεωμένες να φτιάξουν οι
ανάδοχες. Μήπως περνάει απο το κομμάτι της Αχαιας που κάηκε τον
Ιούλιο;
Στο φτωχό μου το μυάλο το σενάριο αυτό που συνέθεσα μου φαίνεται
λογικότερο απο την εμπλοκή της CIA, των "Γκρίζων Λύκων" ή κάποιων
παιδιών που επειδή βαρέθηκαν να καίνε τράπεζες αποφάσισαν να κάψουν
την Ελλάδα. Τα συμπεράσματα δικά σας...
Υ.Γ1 Στείλτε το συγκεκριμένο άρθρο με mail στους γνωστούς σας, η γνώμη
σας για εμάς μετράει.

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟ

Ο αποστολέας του email είναι εθελοντής δασοπυροσβέστης,

και το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από έναν από τους συναδέλφους του!
21/8/2007

"Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της
πυρκαγιάς πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο
«Σισμανόγλειο» με αναπνευστικά προβλήματα."
Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την
αποστειρωμένη λογική της δημοσιογραφίας..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα 3-4 πρόβατα που δεν πρόλαβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα
ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το
σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που
πανικόβλητο κατάλαβε οτι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του
λείπαν διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό.. Θα ήθελα
να ξεχάσω τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς
γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να
φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..
Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις
εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη, Θα ήθελα να τους ξεχάσω όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που που κρατούσαμε την ψυχή μας Θα ήθελα να ξεχάσω αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις
εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες Θα ήθελα
να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους
κύκλωνε η φωτιά Θα ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε
τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις όμορφες περιοχές που
κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν οτι
υπήρχαν

Μα δεν θα ξεχάσω
εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας
δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς
που μας περιτριγύρισαν Μα δεν θα ξεχάσω τους συνάδελφους απο
Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή
Μα δεν θα ξεχάσω όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε
οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους
εμπρησμούς και κοροιδεύουν τους Εθελοντές. Μα δεν θα ξεχάσω
το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ενα ευχαριστώ,
για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα
συμφέροντα.
Μα δεν θα ξεχάσω
οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500
μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να
μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.
Μα δεν θα ξεχάσω
την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα
αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου
ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε
απο ανθρωπιά και καλοσύνη.
Σας ευχαριστώ.
Και δεν θα ξεχάσω
να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο
συγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος
μου. Η απορία μου είναι οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν
δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη
και θα σου καίει τους πνεύμονες; πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει
πάνω και εμείς εδώ κάτω; πώς περιμένω απο ενα κράτος με στημένες
εκλογές και προκάτ κόμματα να δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο
τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου...

Λίγη στάχτη στα μαλλιά...
δολοφόνοι..

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΓΙΑ ΞΑΝΘΟ... ΑΝΤΡΑ

Τρεις Ευρωπαίοι επιχειρηματίες τα πίνουν σ' ένα μπαρ και συζητάνε πόσο χαζές
είναι οι γυναίκες τους.
Λέει ο πρώτος : «Η δικιά μου είναι εντελώς χαζή. Την προηγούμενη εβδομάδα
πήγε στο σούπερ μάρκετ κι αγόρασε 300 ευρώ κρέας γιατί ήταν σε
προσφορά και δεν έχουμε καν κατάψυξη για να το βάλουμε.»
Ο δεύτερος συμφωνεί ότι αυτή ακούγεται πολύ χαζή αλλά επιμένει
ότι η δικιά του είναι πιο στόκος. «Ακριβώς πριν μια βδομάδα πήγε και ξόδεψε
17 .000 ευρώ για να πάρει ένα καινούργιο αυτοκίνητο και δεν ξέρει καν να
οδηγεί!»
Ο τρίτος, ο ξανθός, κουνάει το κεφάλι του σκεπτικά και συμφωνεί
ότι και οι δύο σύζυγοι των φίλων του είναι βούρλα, αλλά πιστεύει ότι η δικιά του
τις ξεπερνάει.
«Κάθε φορά που το σκέφτομαι με πιάνουν τα γέλια», λέει. «την προηγούμενη
εβδομάδα η γυναίκα μου έφυγε για διακοπές στην Ελλάδα. Την
παρακολούθησα που έφτιαχνε τις βαλίτσες της και πρέπει να πήρε τουλάχιστον
πέντε πακέτα με προφυλακτικά μαζί της....
Και δεν έχει καν πουλί ! »